"Marcella Sembrich - Kochańska -- Polka, Artystka Świata"
Wystawa pt. „MARCELLA SEMBRICH-KOCHAŃSKA – POLKA, ARTYSTKA ŚWIATA”
to jedyna taka ekspozycja, przybliżająca postać wielkiej polskiej artystki i śpiewaczki – Marcelli Sembrich-Kochańskiej.
Marcella Sembrich-Kochańska (1858-1935), wybitna sopranistka, cieszyła się światową sławą na przełomie XIX i XX wieku. Jej niesamowity głos słychać było na salach koncertowych w całej Europie i w Stanach Zjednoczonych. Zawsze starała się godnie reprezentować Polskę, będącą w tym czasie pod zaborami, występując często z utworami narodowych kompozytorów – Chopina, Moniuszki czy jej bliskiego przyjaciela Paderewskiego. Często wykonywała swoją ukochaną pieśń Chopina – „Życzenie”. Przyjaźniła się z Ignacym Janem Paderewskim, Heleną Modrzejewską, Adamem Didurem, Janem i Edwardem Reszkami. Korespondowała z Giacomo Puccinim, Enrico Caruso czy Giuseppe Verdim. Obok Modrzejewskiej i Marii Skłodowskiej-Curie stanowiła jedną z najbardziej znanych Polek przełomu wieków. Sławę zapewnił jej nie tylko wybitnie silny i subtelny zarazem sopran, ale także liczne umiejętności muzyczne – grała znakomicie także na fortepianie i skrzypcach.
O wystawie pięknie opowiadał na wernisażu 6 sierpnia w Galerii Sztuki "Siedlisko" Juliusz Multarzynski.
Juliusz Multarzyński polski artysta fotografik, inżynier, dziennikarz, menedżer kultury, wydawca. Absolwent Politechniki Wrocławskiej (Katedra Fototechniki, dyplom u Adama Zaleskiego, 1976); Studium Fotografii i Filmu w Centralnym Ośrodku Metodyki Upowszechniania Kultury przy Ministerstwie Kultury i Sztuki (1976); Studiów Podyplomowych Fotografii Naukowej i Technicznej na Uniwersytecie Warszawskim (1985), Podyplomowych Studiów [Menadżerów Kultury w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie (1998). W młodości trenował kolarstwo, podnoszenie ciężarów oraz pływanie; przez wiele letnich sezonów pracował jako ratownik wodny; był instruktorem fotografii w warszawskich domach kultury, nauczycielem w Technikum Fotograficznym w Warszawie oraz wykładowcą na Uniwersytecie Warszawskim. Od 1985 roku wykonuje wolny zawód artysty fotografika. Specjalizuje się w fotografowaniu wydarzeń związanych z muzyką poważną, operą i baletem. Podstawową jego działalnością artystyczną jest wystawiennictwo. Indywidualne wystawy[1] były wielokrotnie prezentowane w najważniejszych ośrodkach kulturalnych w Polsce oraz za granicą (m. in. w takich krajach jak: Japonia, Luksemburg, Niemcy, Norwegia, Rosja, Szwajcaria, Tajwan, Włochy, Ukraina, USA). Współpracuje z Teatrem Wielkim – Operą Narodową i pozostałymi polskimi scenami operowymi, z Filharmonią Narodową, Narodowym Instytutem Fryderyka Chopina, Instytutem Muzyki i Tańca, wieloma festiwalami muzycznymi, m.in. Festiwalem Chopin w barwach jesieni w Antoninie, Festiwalem im. Krystyny Jamroz w Busku-Zdroju, Międzynarodowym Festiwalem Chopinowskim w Dusznikach-Zdroju, Festiwalem im. Stanisława Moniuszki w Kudowie-Zdroju, Festiwalem im. Kiepury w Krynicy, Festiwalem im. Adama Didura w Sanoku, Festiwalem Chopin i Jego Europa w Warszawie, Międzynarodowym Festiwalem „Wratislawia Cantans” oraz wieloma instytucjami kultury. Współpracował również z Teatrem Muzycznym „Roma” (Bogusław Kaczyński), Polskim Teatrem Tańca (Ewa Wycichowska) i Śląskim Teatrem Tańca (Jacek Łumiński) w Bytomiu oraz teatrami dramatycznymi: Teatr Polski im. Arnolda Szyfmana w Warszawie (Kazimierz Dejmek), Teatr Komedia (Olga Lipińska), Teatr Północny (Marek Grzesiński), Teatr Dramatyczny m.st. Warszawy (Zbigniew Zapasiewicz i Maciej Prus).
