2. Przegląd Piosenki Polskiej im. Jolanty Borusiewicz

Centrum Kultury w Krynicy-Zdroju zaprasza do udziału w drugim

PRZEGLĄDZIE PIOSENKI POLSKIEJ IM. JOLANTY BORUSIEWICZ

Jolanta Borusiewicz to jedna z najpopularniejszych gwiazd polskiej piosenki lat 70- tych, ale przede wszystkim to rodowita Kryniczanka. I chociaż na stałe mieszka obecnie w Szwecji, to sercem i twórczością związana jest z Beskidem Sądeckim.

REGULAMIN

Załącznik nr 1 - lista utworów

Załącznik nr 2 - karta zgłoszenia

Jolanta Borusiewicz - jedna z wybitnych postaci polskiej sceny muzycznej lat 70. XX wieku, zyskała ogromną popularność już na początku swojej kariery. W mediach zaczęto o niej pisać jako o małej, filigranowej artystce o dziewczęcej sylwetce, posiadającej niezwykły "czarny głos" o imponującej skali i niesamowitym temperamencie scenicznym. Związana z teatrem i muzyką od najmłodszych lat, jako nastolatka zdobyła pierwsze miejsce w konkursie "Szukamy Młodych Talentów" w Krakowie, co zdecydowanie wpłynęło na rozwój jej kariery i otworzyło drogę do współpracy z profesjonalnymi muzykami.

W 1966 roku dołączyła do zespołu Jazz Band Ball, z którym wystąpiła na Festiwalu Jazz nad Odrą i odbyła swoje pierwsze zagraniczne tournee po ZSRR i Francji. Następnie brała udział w wielu Giełdach Radiowych, programach TV i widowiskach muzycznych, m.in. w "Markiza, kochanka, charmaine... Arsene Lupin" oraz "Przeminęło z wiatrem". W 1968 roku zadebiutowała na Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu, zdobywając nagrodę za piosenkę "Komu w drogę temu czas".

Rok 1968 okazał się przełomowy, gdy kilkakrotnie została laureatką Giełdy Telewizyjnej "Proszę dzwonić", śpiewając utwory takie jak "Dziura w niebie", "Kto wie" i "Może pokocham cię". To osiągnięcie otworzyło jej drzwi do "Teatru Wagabunda", gdzie dzieliła scenę z największymi gwiazdami polskiego teatru i estrady. W tym samym roku pierwszy raz wystąpiła na Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu, zdobywając nagrodę za debiut.

Po egzaminie przed komisją Ministerstwa Kultury i Sztuki otrzymała dyplom Zawodowej Piosenkarki pierwszej kategorii. Współpracując z "Teatrem Wagabunda", odbyła tournee po Francji, odnosząc wielki sukces. Jednak to przede wszystkim dzięki przebojowi "Hej dzień się budzi", który zaprezentowała w Opolu w 1969 roku, stała się powszechnie rozpoznawana. Za brawurową interpretację tego utworu została nagrodzona specjalną nagrodą ZAKR (Związku Autorów i Kompozytorów Utworów Rozrywkowych).

W 1973 roku podjęła studia na Wydziale Filozoficzno-Historycznym UJ w Krakowie, nie tracąc jednak kontaktu z muzyką. Współpracowała z Estradą Krakowską, a także brała udział w programie TV-Kraków "Spotkanie z Balladą" obok Jerzego Stuhra i Anny Dymnej. W 1977 roku, podczas pobytu we Francji, poznała Szweda, Bo Widegrena, za którego w 1978 roku wyszła za mąż. Po obronie pracy magisterskiej osiedliła się na stałe w Szwecji, gdzie przez 25 lat prowadziła wykłady na kursach dla dorosłych oraz pracowała z dziećmi i młodzieżą.

Po nostryfikacji dyplomu w Sztokholmie i dodatkowych studiach we Włoszech z zakresu pedagogiki "Reggio Emilia", podjęła pracę jako pedagog. W ciągu 30 lat wspierała organizacje działające na rzecz dzieci chorych na raka, osób głuchoniemych oraz ochrony środowiska naturalnego, takie jak WWF.

W 2000 roku rozpoczęła owocną współpracę z muzykiem Leszkiem Jarmułą, który do dziś aranżuje i nagrywa jej piosenki. Wspólnie produkują również widea, dostępne na platformie YouTube. Wraz z Leszkiem Jarmułą występowała na scenach Szwecji i Polski, organizując także koncerty charytatywne.

W 2002 roku została uhonorowana nagrodą Polonii Szwedzkiej (Poloniki) w kategorii Artysta Roku. Zaangażowała się również w ochronę i rekonstrukcję grupy rzeźb Władysława Hasiora, "Słoneczny Rydwan", w Södertälje, co przyniosło jej uznanie i szacunek.

W 2011 roku otrzymała Złoty Krzyż Zasługi od Prezydenta RP, Bronisława Komorowskiego, za wybitny wkład w krzewienie kultury polskiej poza granicami kraju. Od tamtej pory kontynuuje swoją twórczość artystyczną, nie tylko jako piosenkarka, ale także jako autorka tekstów, malarka i fotografka. Jej prace fotograficzne zostały zaprezentowane na wystawie "Zamrożony świat" w Sztokholmie w lutym 2012 roku, gdzie artystka podzieliła się z widzami inspiracjami czerpanymi z natury wokół jeziora Melar, gdzie mieszka.

Przez ponad 30 lat angażuje się również w działalność charytatywną, wspierając organizacje pomagające dzieciom chorym na raka, osobom głuchoniemym oraz działając na rzecz ochrony środowiska naturalnego. W 2010 roku została wyróżniona za wiersz "Zagubiona" podczas Festiwalu Poezji "XI Wrzosowisko" w Piwnicznej została wyróżniona za wiersz ,,Zagubiona”, który opublikowano w antologii,,TAM GDZIE PŁACZĄ SKAŁY.”